میلی برای نوشتن نداشتم،وقتش را هم چنین، به رسم دیگر شب های کوتاه ماه مبارک با خواب میانه ای ندارم. از مطالعه خسته شدم سری زدم به واتس آپ. هنگ کردم ، از تعجب یادم رفت که اینجا ایران است، خجالت نمی کشم که بگویم خجلت زده هم شدم. والیبالیست های آمریکا تا وقت اذان مغرب لب به بطری آب نزدند. این را گزارشگر بازی گفته است و البته من هم شنیدم. خیلی خوب! خدا خیرشان دهد! تا اینجای کار قابل تحسین است! ولی نمی دانم چرا بعضی این قدر ذوق زده شده اند؟ هنوز موج تشییع جنازه غواصان شهید کربلای 4 که همین دوستان امریکائی با عکس های هوایی اطلاعاتش را به صدام دادند،آرام نشده... کتاب زیر را به این ذوق زده گانی که نیم قرن جنایت را به این راحتی فراموش می کنند توصیه می کنم.